18 de marzo de 2010

Crónica 21km swim non-stop

Fue ayer y parece que haga muuuucho de ello. Esa es la sensación que tengo hoy.

Pero empezaré por el principio, ayer con toda la motivación del mundo me presenté un poco antes de las 8 de la mañana en el Complex aquàtic de Vilafranca, donde suelo entrenar..y donde poco a poco nos están matando a todos. Hace ya mes y medio que están haciendo experimentos con tipos de cloro, la temperatura del agua y del ambiente, pero no hay manera de que encuentren el equilibrio entre todo ello. Tan difícil es?????

Pero volviendo al tema, nada más llegar me doy cuenta que la gente está más que informada de que iba a aparecer por allí. Jordi, el entrenador de los Masters, ha pasado el parte a primera hora de la mañana Así que me entretengo un poco hablando con la gente, pero justo a las 8.am me tiro al agua para empezar a nadar. Con Mireia de suporter. La gran suporter! (Mimi, no tinc paraules! 1000 gracies)

La cosa empieza bien aunque aun tengo el cuerpo algo dormido, a partir de los 2000m me empiezo a sentir ya activada, empiezo a sentirme como pez en el agua, Mireia me va contando las piscinas. De reojo voy saludando a conocidos que han ido a entrenar y que me desean suerte. Los socos también están ahí, apoyándome y pendientes de todo lo que hago, incluso intentan que tenga el carril libre aunque no les estaba permitido reservármelo. Hasta me echan alguna fotillo y tdodo con cámara subacuatica.

Los metros pasan y pasan, paso los 5000, los 6000, cada vez me encuentro mejor. Los 7000 y 8000 ni siquiera me doy cuenta de haber-los nadado…pasan a toda velocidad…ni me lo creo. Me siento fuertísima, eufórica, aunque se que lo peor esta a punto de llegar dado que al poco rato mi suporter se tiene que ir y me toca contar a mi los metros. Efectivamente los siguientes metros se hacen más duros…voy contando series de 1000 y tengo un folio donde a cada km anoto el tiempo y aprovecho para hidratarme y comer….aunque hasta el momento poco he bebido, comido sí, pero el líquido me estaba costando mucho de entrar, muy raro, ya que normalmente suelo beber mucho y comer muy poco…todo al revés.

9, 10, 11, 12kms. Me estaba agobiando de contar y empezaba a tener ya mucho calor, empezaba a notar el exceso de cloro. Menos mal que un socorrista, David, me cuenta una serie además de no parar de darme ánimos en todo momento, eso me permite descansar un poco del coco, porque sino creo que mi cabeza hubiera empezado a dar números aleatorios para contar cada piscina: 1, 7,54, 120, 39, 78….todo y así me lo estoy pasando bien, nado agusto..solo que me molesta el tener que estar pendiente de descontarme y eso me pone un poco de mal humor.


Vuelvo a contar yo un par de series de 1000 y luego me vuelven a ayudar con otra serie David y Greg. Ya van 13.000, los metros empiezo a notarlos en el cuerpo. Pero todavía no visualizo ningún muro. Por suerte se que hay un cambio de turnos y ahora Alex viene a ayudarme con el tema de las piscinas y luego mi madre. Por lo que ya me olvido de contar, una cosa menos, todo y así me toca compartir carril con dos personas más y no cómo hasta ahora que por lo menos con los que habia compartido carril nadaban bastante bien por su lado y sin entrometerse! Uffff..pero yo a mi ritmo sin parar i pim pam…eso sí…cada vez paraba más rato al avituallarme, cada vez me faltaba más aire y eso me estaba pasando factura. Todo y el cansancio se que voy bien, muy bien sobretodo al llevar 18.000m ya. Y con un tiempo mucho mejor de lo esperado. Del 18 al 21 sinceramente cuesta más, hace mucha calor, muuuucha, pero todo y así en los avituallamientos no puedo parar demasiado porque sino me entra frio. Llego a los 20! En 7h17’02’’ Ya empiezo a ver el final…ya queda poco, Alex me ayuda a visualizarlo, jejeje, estoy cansada, algo mas negativa, pero se que puedo hacerlo. ….pero NO, esos 1000m me dejan totalmente fuera de combate: KO!..ya respirando a cada dos y seguía sin coger suficiente oxigeno, no me entraba ni gota de aire, nada de nada….-dónde lo han metido????-. Aunque intentara hacer el mínimo esfuerzo me faltaba aire, al parar me da el bajón porque me cuesta mucho respirar, me siento mareada por la falta de aire, empiezo a toser y tengo que salir del agua. Una parte de mi quiere seguir, pero me replanteo la situación intento actuar con cabeza, se que seguir nadando puede ser peligroso, además también ponía en un compromiso al personal de la piscina por lo que muy a mi pesar decido abandonar.

Eso sí para mi es sin duda un reto conseguido, un super reto de 21km non-stop en piscina cerrada! ( 1h43'17'') Quien me lo iba a decir, a mi…que sin saber nadar y que no me gustaba ..iba a acabar haciendo esto??? Y todo por el tema de la rodilla! …es cierto que: -no hay mal que por bien no venga, no????-

Pues lo dicho….muy contenta, muy satisfecha y habiendo disfrutado prácticamente en todo momento menos por el tema de contar piscinas . Y aunque haya sido entre semana y la gente estuviera trabajando he recibido apoyo de mucha gente. Y además de mi madre que aunque no me entiende ha decidido apoyarme en mis locuras, porque saben que me llenan, que me hacen feliz :D

Y para colmo…aparte de problemas al respirar por la intoxicación que he cogido de respirar tanto cloro y que no me ha permitido dormir bien porque tenia que estar prácticamente con el cuerpo incorporado (he dormido con 20 almohadas y 20 cojines)….me siento GENIAL!! Ni cansada ni muscularmente débil ni nada. Sólo un poco el hombro izquierdo cargado! …espero que no me de el bajón físico más adelante…pero conociendo mi cuerpo creo que ya no me va a dar. Así que ahora a por el próximo objetivo!!!

…y que me quiten lo bailado…bueno…en este caso lo NADADO ;)

Y como siempre digo y aunque al final pueda parecer pesada! GRACIAS A TODOS los que me ayudáis a hacer realidad mis objetivos, mis SUEÑOS!!!!!!!!!

9 comentarios:

vice sport dijo...

Madre mia eso si que tiene merito, en piscina de 25 metros y dale que te pego!
Me imagino la cara de los clientes anonimos de la piscina: es un robot? es un tiburón? NOOO ES SANDRI!!! jejejeje

Y encima este domingo carrera de mountainbike, una crack!
Muchas felicidades!

Sandra dijo...

Vice..el domingo si que voy a sufrir de lo lindo..en lo que va de año he cogido la btt 3 veces y teniendo en cuenta lo patosa que soy...jajaja!Pero seguro que nos reimos un buen rato!!

Los abonados flipaban..cuando les comentaban si se podian cambiar de carril pq estaba haciendo un reto, no sabian si lo decian en serio o les gastaban una broma, muy muy bueno!!!

Unknown dijo...

Aquí la supporter de 8 a 11! XD Com m'hagués agradat quedar-me tot el repte, DE DEBÒ!!!! Confirmo que feia una calor exagerada i a més a més a estones hi havia un trànsit amunt i avall... Que si cursets de canalla, que si usuaris compartint carril amb tu... jeje. Em va fer molta gràcia com estaves concentrada en el repte però tenies l'antena posada i, com dius, anaves saludant tota la gent que coneixies. Allò, aprofitaves la braçada per fer un "hola"... jeje

Bé, en el proper allà estaré ;). Ens veiem diumenge!!

MiMi

daniel leiva posadas dijo...

jodeerr esta claro que cada uno tiene tiene unas necesidades muy distintas ,yo necesito beber muchisimo ,y comer no suelo comer mucho mas bien poco en comparacion a lo que suelo beber ,con la bici me pasa todo lo contrario... de todas maneras como tu avituallamiento para esas casi 8 horas sea el de la foto ,lo tuyo no es muy normal jeje ,pero vaya ...

Luego yo con el recuento de piscinas todo lo contrario a ti ,es lo que me ayuda aun mas a concentrarme mas ,no me importa tener el recuento y aun y asi lo suelo tener siempre bien ,ni me sumo ni me descuento ,creo que los entrenos a diario tambien nos hacen entrenar el coco con estos recuentos de piscina ,yo lo he notado muchisimo ,ahora cada vez que sumo y resto o he de recontar algo lo hago de maravilla jejejeje...

Por eso le tengo tantas ganas a un 24 horas ,sin recontar ,en espacio abierto como el canal ...tan solo mentalizarme de nadar dia y noche estas horas ,tengo ganas de esta experiencia ,dejando al margen la distancia que me pueda estresar y tan solo preocuparme de nadar y viajar con la cabeza esas 24 h...

bueno amiga de nuevo enhorabuena ,esto ya lo tienes ahi y una experiencia que seguro que te dara mucho que pensar a partir de ahora, ¡¡ besoss maquinorraa !!

Sandra dijo...

Dani, con el abituallamiento ya te digo que fue raro, normalmente nadando bebo mucho..y no fue así.
Bebí solamente 1 litro y medio entre agua y isotonico, o sea prácticamente nada. Y de comida cayeron dos barritas energeticas, 1plátano y 3 sandwiches de pechuga de pavo y queso.

Las 24horas si que tiene que estar bien, jajaja que lujo..solo nadar, sin pensar en nada más.

y lo de pensar..la verdad es que por ahora no me esta dando nada en que pensar el reto, no me ha llenado. Siento como si fuera un entreno más...muy rara la sensacion. Eso si que no me lo esperaba.

Mimi, t'hauré de contractar com a suporter! Estás en tot! Ets una crack! tot i així espero que poguem tornar a pedalar juntes aviat. I qui sap, nedar i córrer tmb ;)

daniel leiva posadas dijo...

jajajajaja ostia que risa con lo de los sandwich de pechuga pavo jajaja se te va mogollon ,no es normal jaja !! y 1 L y medio tampoco pero bueno jeje es que tela tia...
lo de llenarte supongo que lo entiendo yo la verdad que lo que es llenarme tampoco me llena ,lo veo a dia de hoy mas como un trampolin de reto entreno para futuros retos en mar abierto o lago ... una piscina lo unico que queria es mi distancia ,probar nuevos alimentos ,concentracion en tecnica y respiracion y luchar contra un crono y es lo que me ha dado ,nada mas ,que ya es muchisimo pero llenarme como el mar abierto jamas me lo dara una piscina de 25 o 50 mts ...ahora a ponerlo en practica en euskadi y lo que surja este año jeje ...

QUIN dijo...

Felicidades por el reto conseguido!!!! Como tu dices no hay mal que por bien no venga no? Menuda paliza, ufff y encima en 25 mts. mae mia, mae mia..... :-)

P.D.: ESTAS LOCAAAAAA..... Saludos.

Antonio Madriñan dijo...

increible¡¡¡¡¡¡¡ y no me canso de decirlo¡¡¡¡¡ y ese no es tu techo¡¡¡¡ das miedo¡¡¡¡¡

Sandra dijo...

QUIN, si que estoy un poco loca..pero recuerdo como si fuera ayer, a raiz de quienes me metí en este mundillo. Plani y tu, junto con TriCas me enganchasteis bien! ;) GRACIAS!!!

Antonio, miedo???? que va ....aquí nadie se queda corto. Solo soy una más!